Πολλές φορές μπαίνουμε στο δίλημμα ποια από τις δύο είναι η σωστότερη επέμβαση. Βέβαια τις περισσότερες φορές είναι ξεκάθαρο, αλλά στις ενδιάμεσες καταστάσεις δημιουργείται ένα δίλημμα το οποίο θα πρέπει να το λύσουμε μαζί με τον πλαστικό χειρουργό μας.
Ένδειξη για την διενέργεια κοιλιοπλαστικής αποτελεί η χαλάρωση του δέρματος, όταν δηλαδή ένα άτομο έχει αρκετά χαλαρό δέρμα, ραβδώσεις και γενικότερα έλλειψη του τόνου. Το να προβεί αυτό το άτομο σε μία λιποαναρρόφηση για την αφαίρεση μόνο του τοπικού λίπους, πιθανότατα θα δημιουργήσει χειρότερο αισθητικό πρόβλημα, λόγω της περεταίρω επιδείνωσης της χαλάρωσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται η αφαίρεση δέρματος, δηλαδή η κοιλιοπλαστική.
Σε άτομα αντιθέτως, που έχουν σφριγηλό δέρμα, μία τοπική συσσώρευση λίπους, εάν αυτή οφείλεται μόνο σε συσσώρευση λίπους και όχι και σε διάταση των κοιλιακών τοιχωμάτων, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με λιποαναρρόφηση.
Προσοχή χρειάζονται οι περιπτώσεις των ατόμων που παρουσιάζουν μία διόγκωση στην κοιλιά, η οποία μοιάζει να οφείλεται σε συσσώρευση λίπους αλλά τελικά διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για διάταση των κοιλιακών τοιχωμάτων, δηλαδή του μυϊκού τοιχώματος της κοιλιάς. Αυτά τα άτομα παρ’ ότι μπορεί να έχουν αρκετά ελαστικό δέρμα δεν θα ωφεληθούν πολύ από την λιποαναρρόφηση και πιθανόν να χρειάζονται κοιλιοπλαστική.
Κάποια άλλα άτομα έχουν διόγκωση της κοιλιάς, η οποία οφείλεται στο εντός της κοιλιάς λίπος κι όχι στο επιφανειακά συσσωρευμένο. Τα άτομα αυτά δεν θα ωφεληθούν ούτε από την κοιλιοπλαστική, ούτε από την λιποαναρρόφηση. Το μόνο πού θα τα ωφελήσει είναι η απώλεια βάρους με ρύθμιση της διατροφής τους.
Όλα τα ανωτέρω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η απόφαση για το είδος της επέμβασης που θα ακολουθηθεί δεν είναι μία εύκολη υπόθεση και μόνο η πείρα του πλαστικού χειρουργού μπορεί να οδηγήσει στην σωστή απόφαση.